پیغام گیر سعدی:
از آوای دل انگیز تو مستم
نباشم خانه و شرمنده هستم
به پیغام تو خواهم گفت پاسخ
فلک را گر فرصتی دادی به دستم

.....

پیغام گیر فردوسی :
نمی باشم امروز اندر سرای
که رسم ادب را بیارم به جای
به پیغامت ای دوست گویم جواب
چو فردا بر آید بلند آفتاب

پیغام گیر خیام:
این چرخ فلک عمر مرا داد به باد
ممنون توام که کرده ای از من یاد
رفتم سر کوچه منزل کوزه فروش
آیم چو به خانه پاسخت خواهم داد!

پیغام گیر منوچهری :
از شرم به رنگ باده باشد رویم
در خانه نباشم که سلامی گویم
بگذاری اگر پیغام پاسخ دهمت
زان پیش که همچو برف گردد رویم!

پیغام گیر مولانا :
بهر سماع از خانه ام رفتم برون.. رقصان شوم!
شوری برانگیزم به پا.. خندان شوم شادان شوم !
برگو به من پیغام خود..هم نمره و هم نام خود
فردا تو را پاسخ دهم..جان تو را قربان شوم!

پیغام گیر بابا طاهر:
تلیفون کرده ای جانم فدایت!
الهی مو به قوربون صدایت!
چو از صحرا بیایم نازنینم
فرستم پاسخی از دل برایت !

پیغام گیر نیما :
چون صداهایی که می آید
شباهنگام از جنگل
از شغالی دور
گر شنیدی بوق
بر زبان آر آن سخن هایی که خواهی بشنوم
در فضایی عاری از تزویر
ندایت چون انعکاس صبح آزا کوه
پاسخی گیرد ز من از دره های یوش

پیغام گیر شاملو :
بر آبگینه ای از جیوه ء سکوت
سنگواره ای از دستان آدمیت
آتشی و چرخی که آفرید
تا کلید واژه ای از دور شنوا
در آن با من سخن بگو
که با همان جوابی گویم
تآنگاه که توانستن سرودی است

پیغام گیر سایه :
ای صدا و سخن توست سرآغاز جهان
دل سپردن به پیامت چاره ساز انسان
گر مرا فرصت گفتی و شنودی باشد
به حقیقت با تو همراز شوم بی نیاز کتمان


پیغام گیر فروغ :
نیستم ... نیستم ... اما می آیم ... می آیم ... می آیم ...
با بوته ها که چیده ام از بیشه های آن سوی دیوار می آیم ... می آیم ... می آیم ...
و آستانه پر از عشق می شود
و من در آستانه به آنها که پیغام گذاشته اند
سلامی دوباره خواهم داد ..





تاريخ : پنج شنبه 28 دی 1391برچسب:پیغام,گیر,بزرگان,
ارسال توسط پارسا

پیامک زد شبی لیلی به مجنون 
که هر وقت آمدی از خانه بیرون

بیاور مدرک تحصیلی ات را
گواهی نامه ی پی اچ دی ات را

پدر باید ببیند دکترایت
زمانه بد شده جانم فدایت

دعا کن ...

دعا کن مدرکت جعلی نباشد
زدانشگاه هاوایی نباشد

وگرنه وای بر احوالت ای مرد
که بابایم بگیرد حالت ای مرد

چو مجنون این پیامک خواند وارفت
به سوی دشت و صحرا کله پا رفت

اس ام اس زد ز آنجا سوی لیلی
که می خواهم تورا قد تریلی

دلم در دام عشقت بی قرار است
ولیکن مدرکم بی اعتبار است

شده از فاکسفورد این دکترا فاکس
مقصر است در این ماجرا فاکس
 
چه سنگین است بار این جدایی
امان از دست این مدرک گرایی





تاريخ : پنج شنبه 28 دی 1391برچسب:داستان,پیامک,لیلی,و,مجنون,
ارسال توسط پارسا

و سلامی به بلندای سکوت... می دونم، از وقتی که نبودم خیلی می گذره...راستش با خودم نتونستم کنار بیام ولی برگشتم... چند ماهیه که دیگه نمی تونم شعر بگم... ولی شعرای زیادی هست که آپ نکردمشون... واسم دعا کنین، با همین شروع می کنم، منتظر نظرهاتون هستم قلب


چشم...

خون می بارد امشب

از برای حال بی حالم

برای حال رسوایی و غمهایی که می دانم

برای جار و جنجالی که عاشق ها به پا کردند

برای مونس و همدم

برای آنکه بیمارم...

 

نَفَس...

امشب دگر با من

ندارد روح جان بخشی

نداردحُرم قبلی را

ندارد شادی و مستی

نمی خواهد به یکباره به حال قبل برگردد

به هق هق می رسد اما

نمی خواهم که برگردی...

 

عقل...

رفته تعطیلات و از ماندن رها گشته

چنان مستان هر جایی

به غربت آشنا گشته

همه گویند: مستی را، برای عقل می باشد

برای بی هوا گشتن

برای خلق سرگشته...

 

زمان...

می خواندم گویی

به سوی مرگ تدریجی

به سوی ساحلی کز دور می بینم

به سوی ناله های شب

به سوی کفر و سرپیچی

به سوی گریه و تشویش و تنهایی و بی عقلی

به سوی بی قراری ها

به سوی عزلت و دیوار و درویشی...

 

دل...

برای دیگری می زد

ولی امروز اِستاده

چنان موری که در چنگ ملخ در دام افتاده

چکاچاک هزاران تیر و شمشیر و کمان و سنگ می آید در این قلب پریشانم

که بعد از او...

عجب جنگی ببین در این سکوت تلخ رخ داده...

 

                                                                         سکوت...

 





تاريخ : چهار شنبه 22 آذر 1391برچسب:کاش,می شد,
ارسال توسط پارسا

 

 

 

 

 

 

 

  آی آدمها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید!

 

 

 

 

 

 

 

یکنفردر آب دارد می سپارد جان.

 

 

 

 

 

 

 

یک نفر دارد که دست و پای دائم‌ میزند

 

 

 

 

 

 

 

روی این دریای تند و تیره و سنگین که می‌دانید.

 

 

 

 

 

 

 

آن زمان که مست هستید از خیال دست یابیدن به دشمن،

 

 

 

 

 

 

 

آن زمان که پیش خود بیهوده پندارید

 

 

 

 

 

 

 

که گرفتستید دست ناتوانی را

 

 

 

 

 

 

 

تا تواناییّ بهتر را پدید آرید،

 

 

 

 

 

 

 

آن زمان که تنگ میبندید

 

 

 

 

 

 

 

برکمرهاتان کمربند،

 

 

 

 

 

 

 

در چه هنگامی بگویم من؟

 

 

 

 

 

 

 

یک نفر در آب دارد می‌کند بیهود جان قربان!

 

 

 

 

 

 

 

آی آدمها که بر ساحل بساط دلگشا دارید!

 

 

 

 

 

 

 

نان به سفره،جامه تان بر تن؛

 

 

 

 

 

 

 

یک نفر در آب می‌خواند شما را.

 

 

 

 

 

 

 

موج سنگین را به دست خسته می‌کوبد

 

 

 

 

 

 

 

باز می‌دارد دهان با چشم از وحشت دریده

 

 

 

 

 

 

 

سایه‌هاتان را ز راه دور دیده

 

 

 

 

 

 

 

آب را بلعیده درگود کبود و هر زمان بیتابش افزون

 

 

 

 

 

 

 

می‌کند زین آبها بیرون

 

 

 

 

 

 

 

گاه سر، گه پا.

 

 

 

 

 

 

 

آی آدمها!

 

 

 

 

 

 

 

او ز راه دور این کهنه جهان را باز می‌پاید،

 

 

 

 

 

 

 

می زند فریاد و امّید کمک دارد

 

 

 

 

 

 

 

آی آدمها که روی ساحل آرام در کار تماشایید!

 

 

 

 

 

 

 

موج می‌کوبد به روی ساحل خاموش

 

 

 

 

 

 

 

پخش می‌گردد چنان مستی به جای افتاده بس مدهوش

 

 

 

 

 

 

 

می رود نعره زنان، وین بانگ باز از دور می‌آید:

 

 

 

 

 

 

 

-"آی آدمها"...

و صدای باد هر دم دلگزاتر،

 

 

 

 

 

 

 

در صدای باد بانگ او رهاتر

 

 

 

 

 

 

 

از میان آبهای دور و نزدیک

 

 

 

 

 

 

 

باز در گوش این نداها:

 

 

 

 

 

 

 

-"آی آدمها"...
 

نیما یوشیج





تاريخ : چهار شنبه 22 آذر 1391برچسب:شعر,آی,آدم,ها,نیما,یوشیج,
ارسال توسط پارسا

صفحه قبل 1 صفحه بعد